Azönce kütüphanemi karıştırıken bir kitaba ve içinde de yazdığım ilk şiirime rastladım... Unutulmuşlugun sarısını barındıran yıllanmış beyaz bir yaprak, 11 yaşıma beni geri götürdüğü için, eğri harflerimle seneler sonra gülümsettiği için, onunla yazmaya başladığım için, onunla ilk derecemi aldığım için, ilk paramı kazandığım için, artık bir yapraktan öte olduğu için.. İlk'im oldugu için... :)

İLK' im...

ÇiçeklerimDen DüşeN GözyaşlaRı...


Bugün havada bir küstüm,
Bir sarı çiçeğim var
Onlardir, tek iki çiçektir gönlümde yatan
Dışardaki binlercesinin yanında
En güzeli, en narini, en özelidir içimde olan...


Bugün havada bir küstüm,
Bir sarı çiçeğim var
Yaprakları daha açarken solmuş
"Bizi bu çatlamaya yüz tutmuş,
kurumuş topraklardan kopar" derken
içimden bir ses mırıldanmış,
Haberim bile yok!


Hoşkadem'le çıktık bir yolculuğa,
Açtık sağır, denizin şırıltısına
Otların rüzgarda dalgalandığı
Hafif bir esintiyi
gök yüzüne ilettikleri,
yarı sesli, yarı sessiz hoş mırıltıyı,
Yıllardır unuttugum özlemi,
içimizde uyandırmaya çalıştık.

Bugün havada bir küstüm,
Bir sarı çiçeğim var
Gri bacalarda, çatlayan toprakta, kurumuş ağaçlarda
Yaşam mücadelesi veren iki çiçeğim.
Gözlerinden akan su damlacıklarıyla
Sevgiyi onlardan esirgeyen bir milleti,
Uyandırmaya çalışırken kurumuşlar...

VE BEN HALA UYUYORUM!!


Ekim 1992