Asırlık Yüce ÇınaR
Kökü uzaklarda, yaprakları dağılır rüzgarla
taşır tüm hayatı şümullü dallarında
Biraz dalgın yürürken ormanda
Toprağa her basışımda,
İşte burası benim der gibi ezelden ebedi.
Heybetiyle ağaç, koca bir yürek gibi
Mesafeli ama uzaktan izler gibi
Beni anlamış, geçişime izin verir gibi
Umudumu yitirdiğimde yol gösterir gibi
Tasa mı, yapraklara sar, sonbaharda dök gitsin der gibi
Penceremdeki buğu,
Karda mahsuru, toprağında eritir gibi
Güneşi içine sığdırmış gibi :)
Hayallere saklı sevinç gibi,
"Olmazı" tanımaz kader gibi...
Varlığını bilip, hiç görmediğim gibi...
Mart 2011
http://www.isinapolis.com
